w ksiązkach jak w życiu

Czytam książki. Nawet dużo. Rożnych. I w zasadzie nie byłoby w tym nic dziwnego (chociaż to już prawie wymarła umiejętnosć) gdyby nie fakt że czytam je od końca. No najpierw okładka, albo te słoniowe uszka, potem ostatnia strona a potem jeżeli dobrze sie skończyło to zaczynam początek. Książki tez wybieram na podstawie okładki, ewentualnie recenzji. W życiu dokładnie to samo robię. Wszystko od dupy strony. Tak już mam. Bo co ja poradze że mnie zawsze interesuje jak sie historia skończyła a nie jak sie zaczęła kiedy na początku ksiażki jest zawsze jaki bzdurny opis przyrody, albo ląduje samolot, ewentualnie startuje, rozlega sie strzał albo przyjeżdża policja. A jak to romans to jest wypadek samochodowy, albo ktoś umarł. No co w tym ciekawego? W zasadzie najciekawsze w ksiażkach są środki, ale troche kiepsko jest tak na chybił trafił wylosować to co akurat jest ciekawe, wiec wybieram koniec, czasem autor dopisuje i żyli długo i szczęśliwie, albo chociaż kogoś aresztują, ewentualnie pakują walizki i zaczynają nowe życie. Znam jedna ksiażkę w której początek jest ciekawszy niż koniec, ale pewnie dlatego że czytam ja po francusku i koniec był jak zwykle. Ale to tylko potwierdza moja teorię, nijak bez przeczytania całości nie da sie tego oszacować więc co za różnica skąd sie zacznie?